αποθεώνει τη φετινή διοργάνωση, με τον Ζεράρ Ουγιέ, μέλος της επιτροπής και τον Σάντεϊ Ολίσε, πρώην διεθνή ποδοσφαιριστή, να μας εξηγούν το γιατί η φετινή διοργάνωση έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις προηγούμενες.
Το Μουντιάλ αυτό για τον Ουγιέ είναι το καλύτερο που έχει δει από άποψη ποιότητας των ομάδων και θεάματος: "Μερικά παιχνίδια είναι σαν να βλέπεις μπάσκετ, όπως αυτό της Γκάνας με τη Γερμανία ή των ΗΠΑ με το Βέλγιο. Μου έχει κάνει εντύπωση πως πολλοί προπονητές λένε, "αφού είμαστε εδώ, ας παίξουμε ποδόσφαιρο κι ό,τι γίνει". Και να σκεφτεί κανείς ότι μετά το τέλος ενός Μουντιάλ τουλάχιστον 15 προπονητές χάνουν κάθε φορά τη θέση τους, εξαιτίας ανεπιτυχών αποτελεσμάτων. Οπότε αυτό είναι αρκετά ριψοκίνδυνο".
Παράλληλα πιστεύει πως το ρεκόρ των γκολ σε μια διοργάνωση που κρατάει από το 1998 και το Μουντιάλ της Γαλλίας θα σπάσει φέτος: "Το ρεκόρ των 171 γκολ στο Μουντιάλ της Γαλλίας πιστεύω θα σπάσει. Προς το παρόν είμαστε στα 154 τέρματα και με 8 παιχνίδια να μένουν για το φινάλε. Άρα έχουμε ένα μέσο όρο 2.75 γκολ ανά αγώνα. Αρκετά μεγάλο ποσοστό.
Το ποδόσφαιρο γίνεται καλύτερο χρόνο με το χρόνο. Η συνεισφορά της Ισπανίας επίσης, με τη Μπαρτσελόνα και την εθνική έχει εξελίξει της ομάδες, ανεβάζοντας το ρυθμό και την ποιότητα του παιχνιδιού.
Πολλές ομάδες παίζουν με δύο επιθετικούς, κάποιες φορές και με τρεις. Για παράδειγμα η Αργεντινή ενάντια στην Ελβετία έπαιξε με τους Μέσι, Ιγουκαΐν και Λαβέτσι. Στην Ευρώπη παίζουν με έναν επιθετικό και τρεις παίκτες από πίσω, όπως δηλαδή έπαιξε και η Αγγλία".
O πρώην Νιγηριανός διεθνής, Σάντεϊ Ολίσε, εντυπωσιασμένος από την προσέγγιση που έχουν φέτος οι ομάδες για τα παιχνίδια προσθέτει: "Εκεί που περιμένεις τις ομάδες να παίξουν στο δεύτερο γύρο προσεκτικά, κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Τα μπακς παίζουν ψηλά και ανεβαίνουν στην επίθεση και οι ομάδες σκέφτονται επιθετικά κι όχι αμυντικά. Το τουρνουά αυτό ξεπερνάει κατά πολύ τα δύο προηγούμενα.
Το περιβάλλον βοηθάει. Διεξάγεται άλλωστε σε μια χώρα που έχει εμμονή με το επιθετικό ποδόσφαιρο. Οι Λατινοαμερικάνικες ομάδες έχουν μια άγρια αντιμετώπιση των παιχνιδιών εδώ πέρα΄, την οποία δεν την έχουν όταν ταξιδεύουν εκτός, όπως για παράδειγμα η Χιλή, η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Κολομβία και η Ουρουγουάη.
Η Χιλή αν και βγήκε εκτός τουρνουά, συνοψίζει όλα όσα χρειάζονται, ένα τολμηρό σύστημα παιχνιδιού, τεχνική, πάθος, ενέργεια και επιθυμία για νίκη.
Η ποιότητα μερικών παικτών είναι αυτή που έχει αλλάξει τα δεδομένα στο φετινό Μουντιάλ σύμφωνα με τον Ουγιέ: "Δεν έχουμε ξαναδεί τόσους καλούς επιθετικούς μαζί σε ένα Μουντιάλ", αν και η διοργάνωση του 1970 με τους Πελέ, Τεόφιλο Κουμπίγκας και Γκέρντ Μίλερ ήταν μοναδική. "Έχουμε τρομερούς παίκτες φέτος. Όπως τον Νεϊμάρ, τον Μέσι, τον Μπενζεμά, τον Φαν Πέρσι, τον Ρόμπεν, τον Χάμες. Αυτοί κάνουν τη διαφορά και κρίνουν τα παιχνίδια.
Ο Χάμες είναι ο πρώτος σκόρερ με 5 γκολ και 2 ασίστ. Το γκολ του κόντρα στην Ουρουγουάη, μαζί με αυτό του Κέιχιλ κόντρα στην Ολλανδία είναι τα καλύτερα της διοργάνωσης.
Υπάρχουν κάποιες αλλαγές κανόνων που δίνουν μεγαλύτερη ώθηση στο επιθετικό ποδόσφαιρο, όπως τα φάουλ από πίσω ή ο κανόνας του τελευταίου αμυντικού".
Σε αυτή την τοποθέτηση στάθηκε και ο Ολίσε που σχολίασε: "Πλέον δεν μπορείς να παίξεις όπως στο παρελθόν. Δεν μπορείς να βάλεις απλά έναν αμυντικό μέσο να τρέχει σαν σκυλί και να κυνηγάει τον καλύτερο παίκτη του αντιπάλου. Οι παίκτες σήμερα είναι πιο έξυπνοι. Ξέρετε γιατί ο Μέσι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα; Γιατί όταν η Αργεντινή δεν έχει την μπάλα, ο Μέσι πηγαίνει προς την πλάγια γραμμή και ο παίκτης που τον μαρκάρει τον ακολουθεί ως εκεί. Η ομάδα του λοιπόν δεν έχει την κατάλληλη κάλυψη και ο Ντι Μαρία έχει πολλούς χώρους να τρέξει. Όπως είδαμε στο παιχνίδι με την Ελβετία.
Μπορεί να μην βλέπουμε γκολ σαν του Ρομπέρτο Κάρλος με το απευθείας φάουλ, αλλά τα περισσότερα που έχουμε δει φέτος είναι αποτέλεσμα καλών συνδυασμών. Έχουν να κάνουν φυσικά και με το ταλέντο των παικτών, αλλά και τη φυσική κατάσταση. Παίζουν ρόλο πολύ περισσότερα πράγματα πέρα από μια σωστή προπόνηση. Για παράδειγμα οι Γερμανοί προσέχουν λεπτομερώς το τι θα φάνε και τι θα πιουν οι παίκτες, κι έτσι είναι καλύτερα προετοιμασμένοι".
Εντύπωση προκάλεσε στον Ουγιέ και η προσπάθεια των Αμερικανών και των Βέλγων στο μεταξύ τους παιχνίδι: "Δώσανε τα πάντα. Αυτό που πάντα σου αρέσει σ' ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι οι παίκτες να δίνουν ότι έχουν στο παιχνίδι. Το σασπένς και η ένταση που βλέπουμε σ' αυτό το Μουντιάλ, ποτέ δεν ήταν μεγαλύτερη. Φανταστείτε πως 5 από τα 8 παιχνίδια των "16" πήγανε στην παράταση και 2 στα πέναλτι! Ενώ και οι αλλαγές παίζουν σημαντικό ρόλο, έχοντας σημειώσει 29 γκολ μέχρι στιγμής.
Ειδική μνεία όμως έπρεπε να γίνει και για τους τερματοφύλακες της διοργάνωσης: "Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στο Μουντιάλ αυτό έχουμε δει εξαιρετικούς τερματοφύλακες. Η Βραζιλία, το Μεξικό, η Κόστα Ρίκα, το Βέλγιο και άλλες όπως η Αμερική έχουν τρομερούς παίκτες στο τέρμα. Η προπόνηση των κίπερς έχει βελτιωθεί κατά πολύ τα τελευταία 20 χρόνια. Όταν πρωτοξεκίνησα ως προπονητής, έκανα φανταστείτε ο ίδιος την προπόνηση του τερματοφύλακα! Τώρα οι ομάδες έχουν έναν πρώην τερματοφύλακα γι΄αυτή τη δουλειά, συν έναν ειδικό αναλυτική που ελέγχει τη βελτίωση. Ένας από τους καλύτερους προπονητές τερματοφυλάκων είναι ο Φρανς Χεκ, που έχει μαζί του ο Λουίς Φαν Χάαλ στην Ολλανδία".
Δεν είναι όμως μόνο τα συστήματα και οι τακτικές που σε βοηθούν να κερδίσεις τους αγώνες. Είναι και η επιθυμία για διάκριση, ένα συναίσθημα που το βλέπουμε σε αρκετούς παίκτες στο Μουντιάλ, από την ώρα που ακούν τον εθνικό ύμνο, μέχρι τη στιγμή που ακούγεται το σφύριγμα της λήξης.
Όπως συμπληρώνει τέλος ο Ολίσε, "Μιλούσα με τον Τεόφιλο Κουμπίγιας και μου είχε πει πως αν είσαι ποδοσφαιριστής και δεν κληθείς να παίξεις στο Παγκόσμιο Κύπελλο, είναι σαν να πηγαίνεις σχολείο και να μην αποφοιτείς ποτέ. Εγώ αποκλείστηκα από το Μουντιάλ του '94 και πιο οδυνηρό είναι πως έπρεπε να περιμένω άλλα 4 χρόνια για το επόμενο".
"Είναι σαν να πηγαίνεις σε έναν πόλεμο εκπροσωπώντας 170 εκατομμύρια κόσμου. Πονάει πάρα πολύ να βγεις εκτός. Αυτό δείχνει και στον κόσμο πως οι παίκτες αγαπούν τόσο πολύ αυτό το άθλημα. Όταν οι ποδοσφαιριστές δακρύζουν, δείχνει το πόσο νοιάζονται γι' αυτό που κάνουν. Το πόση ευθύνη κουβαλούν στις πλάτες τους. Είδαμε μέχρι και τον προπονητή της Αλγερίας να κλαίει όταν αποκλείστηκε η ομάδα του και δεν είναι καν Αλγερινός. Αυτό δείχνει την αγάπη για το ποδόσφαιρο. Την αγάπη για το Μουντιάλ".
contra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου