Ο μακαρίτης λοιπόν δεν πρόλαβε να καταδικαστεί από το Ειδικό Δικαστήριο, γιατί πέθανε μέσα στην αίθουσα του δικαστηρίου, ενώ εξελισσόταν η δίκη. Όμως στην ιστορία έμειναν διάφορα κατορθώματά του, όπως ο εκλογικός νόμος, που οδήγησε σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις με ...το νικητή των εκλογών, να συγκεντρώνει 47% και παρόλα αυτά να εκλέγει 150 βουλευτές και να μη μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση.
Τον θυμόμαστε επίσης, παρά τις κατηγορίες, που αντιμετώπιζε, να κουνάει το χέρι στους πολιτικούς του αντιπάλους και τους απευθύνει τη γνωστή φράση: «Δε δικαιούστε διά να ομιλείτε».
«Πού τον θυμήθηκες ρε φίλε τώρα τον Κουτσόγιωργα», θα μπορούσες να με ρωτήσεις;
Η αλήθεια είναι ότι, δεν τον θυμήθηκα μόνος μου. Μου τον θύμισε ένας συνάδελφος, κατά τη διάρκεια μιας ενημέρωσης σε ένα από τα σχολεία της Κατερίνης, κατά τη διάρκεια της οποίας μοιράσαμε στους συναδέλφους καθηγητές ένα ερωτηματολόγιο, με το οποίο, ανώνυμα, ζητάμε την άποψή τους σχετικά με τους λόγους για τους οποίους δε συμμετέχουν στις διάφορες συνδικαλιστικές δράσεις (γενικές συνελεύσεις, απεργίες, πορείες, κ.λ.π.)
Ενοχλημένος λοιπόν ο συνάδελφος, μας ρώτησε, αν για τη σύνταξη του ερωτηματολογίου συμβουλευτήκαμε ειδικούς των κοινωνικών επιστημών (!!).
Ξέρεις αναγνώστη, πολλές φορές, όταν γράφω τις σκέψεις μου, ζηλεύω τα comics, όπου ο καλλιτέχνης με ένα σκίτσο και ένα συννεφάκι με μία, δύο λέξεις (γλουπ, γκασπ, κ.λ.π.), μπορεί να εκφράσει την απορία, την έκπληξη, την αγανάκτηση, την απογοήτευση ή τον θαυμασμό του ήρωα. Αντίθετα εγώ έχω στη διάθεσή μου μερικά σημεία στίξης και σκόρπιες λέξεις, τις οποίες με δυσκολία, είναι αλήθεια, προσπαθώ να βάλω τη μία δίπλα στην άλλη προκειμένου να σχηματιστεί μία φράση, που να εκφράζει αυτό, που σκέπτομαι. Τι καλά θα ήταν, να μπορούσα να ζωγραφίσω ένα δύο σκίτσα και να σε απαλλάξω από τον κόπο, να διαβάζεις κάθε φορά 3-4 σελίδες βαρετό κείμενο.
Εξηγώ, που λες, στο συνάδελφο ότι, δεν είναι υποχρεωμένος να συμπληρώσει το ερωτηματολόγιο, αλλά ωστόσο εγώ θα συνεχίζω να το μοιράζω, γιατί με ενδιαφέρει η άποψη των πολλών, που δεν έρχονται στις γενικές συνελεύσεις και όχι των ελάχιστων, που έρχονται, με μοναδικό σκοπό να τις καταστρέψουν. Αυτός επιμένει για τους κοινωνικούς επιστήμονες (ή κάτι τέτοιο) και εγώ αρχίζω σιγά σιγά να χάνω την επαφή μου με αυτό τον κόσμο και να έχω παραισθήσεις με τον Κουτσόγιωργα να εμφανίζεται και μετά να χάνεται κουνώντας μου το δάχτυλο. Προσπαθώ να συνέλθω, τα σύννεφα εξαφανίζονται και ξαναβλέπω το συνάδελφο, έτοιμο για δεύτερο γύρο.
Προσοχή! Αν γελάς με αυτά, που διαβάζεις, επειδή σου αρέσει ο αυτοσαρκασμός και το χιούμορ, δεν θα πρέπει όμως να θεωρήσεις αστεία, τα όσα θα διαβάσεις στη συνέχεια.
Γύρος δεύτερος (η συνέχεια του πρώτου δηλαδή)
«Επειδή είναι παρών ο Βαρδακώστας» συνεχίζει ο συνάδελφος, «να πω ότι, διαβάζουμε στον τύπο και στα μέσα ενημέρωσης κείμενα δικά του, το οποίο είναι απαράδεκτο, γιατί είναι Πρόεδρος της Ε.Λ.Μ.Ε.». Εδώ, κανονικά μπαίνουν θαυμαστικά, ερωτηματικά (κυρίως) και οι εκφράσεις γλουπ, γκασπ, κ.ο.κ.
Θα πρέπει να σου πω, αγαπητέ αναγνώστη ότι, θεωρώ τον εαυτό μου ψύχραιμο άνθρωπο, ωστόσο οι παρόντες στο περιστατικό συνάδελφοι θα διαφωνήσουν μαζί μου. Του εξηγώ λοιπόν ότι, τα κείμενα, που διαβάζει, τα υπογράφω με το όνομά μου και όχι ως Πρόεδρος της Ε.Λ.Μ.Ε., αναλαμβάνοντας προφανώς και την ευθύνη.
Αυτός όμως συνεχίζει, έχει σηκωθεί όρθιος, έχει πλησιάσει προς το μέρος μου (σας θυμίζει κάτι;) και μου κουνάει το δάχτυλο, που τρέμει από την ιερή αγανάκτηση. Εγώ τον κοιτάω, αλλά δεν τον βλέπω. Αντίθετα πάνω από το κεφάλι του και λίγο δεξιά βλέπω τη φιγούρα του Κουτσόγιωργα να μου κουνάει το δάχτυλο και να μου λέει «Δε δικαιούστε διά να ομιλείτε».
Αντιλαμβάνομαι τότε, ότι μπροστά μου έχω τον εκπρόσωπο του νέου καθεστώτος, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ με εγκαλεί και μου ζητάει να συμμορφωθώ και να μετατραπώ σε πρόβατο.
Γιατί αλλιώς τι θα μου κάνεις «συνάδελφε»; Θα με κάνεις ντα ή θα με στείλεις στα γκουλάγκ; Ποιος σου είπε ότι είμαστε όλοι ίδιοι; Από πότε το δικαίωμα στη διαφορετική άποψη πρέπει να το διεκδικήσω από σένα; Τελικά ο φασίστας δεν έχει χρώμα. Μαύρος ή κόκκινος, ένα και το αυτό. Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο η λεκτική και η σωματική βία και η απέχθεια προς την αντίθετη άποψη. Heil.
Μπορείς μάλιστα «συνάδελφε», αφού φαίνεσαι ειδικός, να ζητήσεις από το καθεστώς να σε διορίσει υπεύθυνο λογοκρισίας. Θα σου στέλνω τα κείμενα και αν τα εγκρίνεις, θα δημοσιεύονται. Ή μήπως είναι καλύτερα να μη σε ρωτάω καθόλου και να κάνω ότι θέλω; Για να είμαι ειλικρινής, προτιμώ το δεύτερο. Άλλωστε λεφτά για πάω στον ψυχίατρο δεν έχω. Θα συνεχίσω να μιλάω (και όχι μόνο για την παιδική μου ηλικία) κι αν δε σου αρέσει μην τα διαβάζεις.
Με τον τρόπο σου βέβαια, δεν το κατάλαβες, αλλά απάντησες και στο ερωτηματολόγιο, για την ακρίβεια σε όλα τα ερωτηματολόγια, που μοιράστηκαν.
Να σου πω και κάτι άλλο κουμπάρε.
Άρθρο 17 παράγραφος 1 (ε) του καταστατικού της Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας:
Τακτικό μέλος του Δ.Σ. έχει δικαίωμα να βγάλει την άποψη του προς τα έξω.
Αυτό όταν πρόκειται για αποφάσεις της Ε.Λ.Μ.Ε. στις οποίες διαφωνεί. Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις, με την άδειά σας, θα εκφράζομαι ελεύθερα και θα υπόκειμαι μόνο στους περιορισμούς, που επιβάλλονται από το νόμο και όχι από τον τρόμο. Αν πάλι πρέπει να είμαι πρόβατο, προτιμώ να είμαι κριάρι και όχι προβατίνα. Συνεννοηθείτε όμως μεταξύ σας και αποφασίστε με ποιον εκπρόσωπο του ζωικού βασιλείου θέλετε να με ταυτίσετε. Μαϊμού όμως δεν είμαι και λόγω κιλών και επειδή δεν τα καταφέρνω στα ακροβατικά και τις κωλοτούμπες.
Γιώργος Βαρδακώστας
που συμβαίνει να είμαι και Πρόεδρος της Ε.Λ.Μ.Ε. Πιερίας, όμως το κείμενο, που διάβασες απηχεί αποκλειστικά τις προσωπικές μου απόψεις και δε συσχετίζεται με κανένα τρόπο με το θεσμικό μου ρόλο.
Τι δεν καταλαβαίνεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου