O Κώστας Κεφαλογιάννης σχολιάζει το ισόπαλο ματς του Τορίνο μεταξύ της Γιουβέντους και της Ατλέτικο που επέφερε τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από το Champions League και καλεί εκείνους που βρίζουν τους "ροχιμπλάνκος" να το ξανασκεφτούν όταν πλησιάζουν οι τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος...
Έχουν πολύ πλάκα οι αντιδράσεις του κόσμου όταν σκάει ένα ματς όπως το Γιουβέντους - Ατλέτικο. Ματς δηλαδή όπου το αποτέλεσμα δεν βολεύει την ελληνική ομάδα (εν προκειμένω τον Ολυμπιακό) και οι δυο αντίπαλοι μοιάζουν να αδιαφορούν για το fair play που επιβάλλει να παλέψουν για τη νίκη.
Το πιο κλασικό παράδειγμα ήταν εκείνο το Ντόρτμουντ - Μαρσέιγ με την ανατροπή των Γάλλων στα τελευταία λεπτά που εξόργισε τους Ολυμπιακούς. Συγγνώμη, αλλά στην μπάλα τέτοιου τύπου καταστάσεις αποτελούν τον κανόνα, όχι την εξαίρεση. Δεν πρόκειται για κάτι ωραίο, πρόκειται όμως για κάτι προβλέψιμο και αναμενόμενο. Και, μεταξύ μας, οι τελευταίοι που έχουμε το δικαίωμα να εξοργίζονται είναι οι Έλληνες.
Πέρα από το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο μας έχει την καθαρότητα ενός φρεατίου στην Μεσογείων, μετά από βροχή, πέρα από την προφανή αστειότητα να ζητάμε εμείς, που έχουμε τερματίσει την έννοια "μονά-ζυγά δικά μας" στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, τα ρέστα από τους Ισπανούς, υπάρχει και το άλλο: Θυμηθείτε πόσες φορές κάποιος από τους μεγάλους του ελληνικού πρωταθλήματος χρειαζόταν αποτέλεσμα από μικρομεσαίο στις τελευταίες αγωνιστικές της σεζόν.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων το πήρε. Αλλά ας πούμε πως αυτό δικαιολογείται και αγωνιστικά: Όταν ένα ποιοτικότερο σύνολο ψάχνει τη νίκη απέναντι σε ένα υποδεέστερο και βαθμολογικά αδιάφορο, εννιά φορές στις δέκα θα το πάρει. Στην Ελλάδα, εννιά φορές στις δέκα επίσης ο υποδεέστερος κατεβαίνει με τα δεύτερα, συμμετέχει ευγενικά στη φιέστα, δεν διανοείται καν να σταθεί εμπόδιο στον ισχυρό. Πρόκειται για μια κατάσταση που τη θεωρούμε περίπου λογική. Το αντίθετο μας κακοφαίνεται. Κι ωστόσο η Ατλέτικο όφειλε να ξεσκιστεί για να νικήσει τη Γιουβέντους και ντροπή της που τελικά έπαιξε ένα "φιλικό". Συμφωνώ, έπρεπε να ξεσκιστεί. Ας το σκεφτούν εκείνοι που την βρίζουν όταν πλησιάζουν οι τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Υ.Γ. Για τον Ολυμπιακό δεν ήταν αποτυχία ο αποκλεισμός από το Champions League. Ούτε επιτυχία που συνεχίζει στο Europa. Ήταν η λογική κατάληξη της πορείας του στον συγκεκριμένο όμιλο. Επιτυχία μπορεί να θεωρηθεί το ότι το πάλεψε μέχρι τέλους. Και αποτυχία ότι τελικά ένας βαθμός στη Σουηδία απέναντι σε μια μέτρια ομάδα, του αρκούσε για να συνεχίσει.
Το πιο κλασικό παράδειγμα ήταν εκείνο το Ντόρτμουντ - Μαρσέιγ με την ανατροπή των Γάλλων στα τελευταία λεπτά που εξόργισε τους Ολυμπιακούς. Συγγνώμη, αλλά στην μπάλα τέτοιου τύπου καταστάσεις αποτελούν τον κανόνα, όχι την εξαίρεση. Δεν πρόκειται για κάτι ωραίο, πρόκειται όμως για κάτι προβλέψιμο και αναμενόμενο. Και, μεταξύ μας, οι τελευταίοι που έχουμε το δικαίωμα να εξοργίζονται είναι οι Έλληνες.
Πέρα από το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο μας έχει την καθαρότητα ενός φρεατίου στην Μεσογείων, μετά από βροχή, πέρα από την προφανή αστειότητα να ζητάμε εμείς, που έχουμε τερματίσει την έννοια "μονά-ζυγά δικά μας" στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, τα ρέστα από τους Ισπανούς, υπάρχει και το άλλο: Θυμηθείτε πόσες φορές κάποιος από τους μεγάλους του ελληνικού πρωταθλήματος χρειαζόταν αποτέλεσμα από μικρομεσαίο στις τελευταίες αγωνιστικές της σεζόν.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων το πήρε. Αλλά ας πούμε πως αυτό δικαιολογείται και αγωνιστικά: Όταν ένα ποιοτικότερο σύνολο ψάχνει τη νίκη απέναντι σε ένα υποδεέστερο και βαθμολογικά αδιάφορο, εννιά φορές στις δέκα θα το πάρει. Στην Ελλάδα, εννιά φορές στις δέκα επίσης ο υποδεέστερος κατεβαίνει με τα δεύτερα, συμμετέχει ευγενικά στη φιέστα, δεν διανοείται καν να σταθεί εμπόδιο στον ισχυρό. Πρόκειται για μια κατάσταση που τη θεωρούμε περίπου λογική. Το αντίθετο μας κακοφαίνεται. Κι ωστόσο η Ατλέτικο όφειλε να ξεσκιστεί για να νικήσει τη Γιουβέντους και ντροπή της που τελικά έπαιξε ένα "φιλικό". Συμφωνώ, έπρεπε να ξεσκιστεί. Ας το σκεφτούν εκείνοι που την βρίζουν όταν πλησιάζουν οι τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος.
Υ.Γ. Για τον Ολυμπιακό δεν ήταν αποτυχία ο αποκλεισμός από το Champions League. Ούτε επιτυχία που συνεχίζει στο Europa. Ήταν η λογική κατάληξη της πορείας του στον συγκεκριμένο όμιλο. Επιτυχία μπορεί να θεωρηθεί το ότι το πάλεψε μέχρι τέλους. Και αποτυχία ότι τελικά ένας βαθμός στη Σουηδία απέναντι σε μια μέτρια ομάδα, του αρκούσε για να συνεχίσει.
Contra
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου