Αποτελεί ένα θέμα που έχει εγείρει διαχρονικά πολλά ερωτήματα. Ήρθε ξανά στην επικαιρότητα το 2008, τόσο στις χώρες που επιτρέπουν, όσο και σε αυτές που καταδικάζουν την πρακτική. Την αιτία αποτέλεσε η απόφαση του Βέλγου συγγραφέα, Χιούγκο Κλάους, ο οποίος έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, να βάλει τέλος στη ζωή του. Λίγα χρόνια νωρίτερα, στην ταινία του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ «η θάλασσα μέσα μου», αποτυπωνόταν με εξαιρετικό τρόπο η αληθινή ιστορία του Ισπανού συγγραφέα Ραμόν Σαμπέρδο, ο οποίος, όντας τετραπληγικός και κλινήρης για τριάντα χρόνια, διεκδίκησε νομικά το δικαίωμά του στην ευθανασία. Ο Έσερ αναρωτήθηκε «αν είναι πράγματι τόσο διάφορες μεταξύ τους η αυτοκτονία και η απαίτηση για ευθανασία».
«Η εκούσια ευθανασία (όπως και η εκούσια άμβλωση) είναι πράγματι μια, έστω, οριακή εκδοχή της σωματικής ελευθερίας, όχι μόνο διότι το άτομο εμμένει στην αυτοδιάθεση του σώματος, ακόμα και με την καταστροφή του, αλλά και διότι ορίζει τη νομική ελευθερία (ίσως και έναντι του δικαίου) ως άρρηκτη με τη φυσική υπόσταση και τη «σωματικότητα» – εξωτερικότητα του νομικού υποκειμένου», αναφέρει σε κείμενό του με τίτλο «η ευθανασία ως συνταγματικό δικαίωμα του ασθενούς» ο νομικός Χρήστος Τσαϊτουρίδης. Ας μην μπλέξουμε περισσότερο με τις νομικές-φιλοσοφικές προεκτάσεις του θέματος. Το γνωρίζουν καλύτερα αυτοί που υποφέρουν. Ο Τιμο επέλεξε τον δρόμο του αξιοπρεπούς θανάτου.
Έχει μείνει στην ιστορία λόγω του πρώτου γκολ που σημείωσε στην Μπουντεσλίγκα, η οποία ένωσε ποδοσφαιρικά την Γερμανία, τον Αύγουστο του 1963. Έπαιζε στην Ντόρτμουντ και αντίπαλός του ήταν η Βέρντερ. Σε 100 παιχνίδια στο γερμανικό πρωτάθλημα είχε σημειώσει 72 τέρματα, αποδεικνύοντας ότι αποτελεί έναν δεινό σκόρερ. Έπαιξε στη Μπορούσια από το 1958 μέχρι το 1965 και στη συνέχεια πήγε στη Μόναχο 1860. Ως παίκτης της, την περίοδο 1966/67, σε μια αναμέτρηση με την πρώην ομάδα του αποβλήθηκε και… επιτέθηκε στον διαιτητή! Τιμωρήθηκε με έξι μήνες επιπλέον, την μεγαλύτερη ποινή για κόκκινη κάρτα στην ιστορία του Πρωταθλήματος! Έπαιξε εννιά φορές για την Εθνική Δυτικής Γερμανίας και ως προπονητής έκανε καριέρα κυρίως στην Ελβετία, με Ζυρίχη, Γκρασχόπερς, Γιουνγκ Μπόις και Λουκέρνη, κατακτώντας τρία πρωταθλήματα, ενώ πήρε και ελβετική υπηκοότητα. Στην πατρίδα του, έκατσε έστω και για έναν χρόνο στον πάγκο της Ντόρτμουντ, όπου μεγαλούργησε ως επιθετικός, ενώ πέρασε και από την Ίρντιγκεν.
O Kονιέτσκα είχε το παρατσούκλι «Tίμο», λόγω της ομοιότητάς του με τον Σεμιόν Τιμοσένκο, Σοβιετικό στρατάρχη και αξιωματικού του Κόκκινου Στρατού κατά την εισβολή στη Γερμανία το 1941. Σε ηλικία 73 ετών, δεν άντεχε το κακέκτυπο του εαυτού του. Ήπιε μία μπύρα, έγραψε το τελευταίο του σημείωμα, αποχαιρέτησε το εγγόνι του και έφυγε από τη ζωή μέσω της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Exit, η οποία με μότο «Ένας ειρηνικός θάνατος αποτελεί δικαίωμα του καθενός», παλεύει για τα δικαιώματα της ευθανασίας. «Είμαι πολύ χαρούμενος», ξεκαθαρίζει στο γράμμα του, ενώ ευχαριστεί την Exit που «με απελευθέρωσε από το βασανιστήριό μου το απόγευμα της Δευτέρας και μου κράτησε συντροφιά στο δύσκολο δρόμο». Παράλληλα,εξέφρασε την λύπη του που αφήνει την οικογένειά του και συμβούλεψε τον κόσμο να ζει κάθε μέρα της ζωής του. «Η δική μου ήταν μεγάλη, αλλά τόσο μικρή», έγραψε.
Η σύζυγός του περιέγραψε τις τελευταίες του ώρες. «Την προηγούμενη Τρίτη τον πήρα από το νοσοκομείο. Οι τελευταίες μέρες ήταν υπέροχες. Ο Τίμο κατάφερε να δει το εγγόνι του ξανά και να πιει μια μπύρα». Έχοντας ζήσει ημέρες δόξας, έχοντας αφιερώσει τη ζωή του στη μπάλα και τον κόσμο της, ήθελε να «φύγει» σαν «φυσιολογικός» άνθρωπος. Πέρασε τις τελευταίες του μέρες χαρούμενος, έχοντας επιλέξει να μην πάρει μέρος σε μια άνιση μάχη με τον καρκίνο. Άλλοι που το έπραξαν, βρήκαν μπροστά τους τόσο νομικά, όσο και θρησκευτικά και ηθικά εμπόδια. Στην ιστοσελίδα της UEFA πάντως, δημοσιεύτηκε μόνο η είδηση του θανάτου του, χωρίς να διευκρινίζεται ο τρόπος…
Χριστόφορος Κολόμβος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου