Το Σάββατο το βράδυ στις 8:00 η μεγάλη αίθουσα του Συνεδριακού Κέντρου Κατερίνης (Εκάβη) ήταν γεμάτη κόσμο. Ο καιρός βροχερός, η συγκυρία δύσκολη (την ίδια ώρα ξεκινούσε και ο τελικός κυπέλου στο ποδόσφαιρο), αλλά τελικά ήταν πολλοί αυτοί που προτίμησαν τη...
μουσική από το ποδόσφαιρο. Ήρθαν να παρακολουθήσουν το αφιέρωμα στον «Πατριάρχη» του μπουζουκιού, τον φραγκοσυριανό Μάρκο Βαμβακάρη.
Η Λαϊκή Ορχήστρα του Δημοτικού Ωδείου Κατερίνης, ένα μουσικό σύνολο, τμήμα της Πολυτονικής Ορχήστρας, που έχει ως σκοπό την αυθεντική εκτέλεση λαïκής μουσικής με νέες ενορχηστρώσεις και πρωτόγνωρο ήχο, με την καθοδήγηση του μαέστρου και καθηγητή του Ωδείου, Παναγιώτη Λυμπανοβνού, μας ταξίδεψε στην εποχή του ρεμπέτικου. Ήχοι, μελωδίες, φωνές, στίχοι και αμφίεση συνέθεταν το σκηνικό μιας ρεμπέτικης κομπανίας, θυμίζοντας σκηνή από το «Μινόρε της αυγής».
Το αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη, που ακολούθησε το περσινό αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη, περιλάμβανε, εκτός από γνωστά τραγούδια του διάσημου δημιουργού, πολλές πληροφορίες για την πορεία του στο τραγούδι και λεπτομέρειες για άγνωστες πτυχές της ζωής του. Ο Βαμβακάρης υπήρξε ένας ιδιοφυής αυθεντικός λαϊκός καλλιτέχνης (συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής και οργανοπαίκτης) που με τις εμπνεύσεις και το ταλέντο του ολοκλήρωσε ένα μεγαλόπνοο έργο, πάνω στο οποίο κινείται ακόμα και σήμερα το λαϊκό τραγούδι. Γεννήθηκε το 1905 στη Σύρο.
Σε μικρή ηλικία εγκατέλειψε το σχολείο, εγκαταστάθηκε στον Πειραιά και από νωρίς μυήθηκε στον κόσμο του μπουζουκιού. Υπήρξε μέλος της πρώτης ρεμπέτικης κομπανίας του Πειραιά και ήταν αυτός που τόλμησε να ηχογραφήσει δίσκους παίζοντας μπουζούκι, που μέχρι τότε θεωρούνταν το όργανο του τεκέ και των καταγωγίων. Ο Βαμβακάρης ήταν ο συνθέτης και ο στιχουργός που διεύρυνε τη θεματολογία του ρεμπέτικου, προσάρμοσε, δηλαδή, τα τραγούδια τα δικά του, αλλά και των άλλων δημιουργών του Πειραιά, στην ψυχολογία της μεγάλης μάζας του λαού, η οποία διαμορφωνόταν από τα κοινωνικά γεγονότα. Πέθανε το 1972, αφού πια είχε αναγνωριστεί το έργο του και διάσημοι καλλιτέχνες της εποχής ερμήνευσαν τα τραγούδια του.
Κατά τη διάρκεια του αφιερώματος ακούστηκαν τραγούδια όπως: Να πεθάνεις, Χαράματα η ώρα τρεις, O Μάρκος πολυτεχνίτης (αυτοβιογραφικό τραγούδι στο οποίο καταγράφει τις μεγάλες δυσκολίες που συνάντησε στη ζωή του) Άτακτη (εμπνευσμένο από την ταραχώδη σχέση του με την πρώτη του γυναίκα, την περιβόητη Ζιγκοάλα, μια σχέση πάθους, μίσους και καταναγκασμού, που τροφοδότησε όμως την έμπνευσή του), Μικρός αρραβωνιάστηκα, Οι πρωθυπουργοί (πολιτικό τραγούδι με καυστικό στίχο) η Φραγκοσυριανή, το τραγούδι που ταυτίστηκε με το όνομά του, και πολλά άλλα.
Τελικά η συναυλία-αφιέρωμα στον Βαμβακάρη αποτέλεσε μια μαγική βραδιά, καθώς ένα φυτώριο νεαρών μουσικών, πλαισιωμένων από τρεις εξαίρετες φωνές και καθοδηγούμενων από τον ακάματο Παναγιώτη Λυμπανοβνό μάς απέδειξε πως υπάρχει ελπίδα για τον πολιτισμό στην πόλη μας.
Ειρήνη Παξιμαδάκη, φιλόλογος
Αναρτήθηκε από ΛΕΥΤΕΡΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου