-Κύριε εκπρόσωπε της Κυβέρνησης, Γραμματέα του Σώματος Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και...
Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (Παρασκευάς Νομικός).
-Κύριε εκπρόσωπε της βουλής των Ελλήνων.- Κύριοι βουλευτές.- Κυρία Αντιπεριφερειάρχης Πιερίας.- Κύριε Δήμαρχε Κατερίνης.- Κύριε Διοικητή της 24ης Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας.-Κύριοι εκπρόσωποι των Αστυνομικών Αρχών και των Σωμάτων Ασφαλείας.- Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι στην Τ.Α α΄και β΄βαθμού.-Σεβαστό εκκλησίασμα, Αγαπημένη μαθητιώσα νεολαία.
Όταν άρχισα να γράφω τις πρώτες μου σκέψεις για τον πανηγυρικό λόγο της 25ης Μαρτίου, προβληματίστηκα για το τι θα πρέπει να εκφράζει σήμερα αυτός μου ο λόγος. Ανατρέχοντας στις πτωχές μου ιστορικές γνώσεις, στα σχολικά μου βιώματα, στα ακούσματα χρόνων και στην σκονισμένη μου βιβλιοθήκη, κατέληξα πως ο πανηγυρικός λόγος για την 25 Μαρτίου πρέπει να είναι ύμνος και δοξαστική τιμή στους ήρωες του ’21 που ζήσαν κρατώντας στο χέρι το σπαθί και έχοντας στο μέτωπο το βόλι πεθάναν απροσκύνητοι για να ζήσουν για πάντα στη μνήμη του έθνους.
Ο πανηγυρικός λόγος για την Εθνική Επέτειο της Παλιγγενεσίας είναι λόγος κατηχητικός που μας διδάσκει ως έθνος πως ότι κερδίζουμε στις μάχες στα ψηλά βουνά και γαλανόλευκα πελάγη, το χάνουμε στις πεδιάδες της διχόνοιας, του πολιτικού μίσους και της αδελφοκτόνας ηθικής παρακμής και σήψης. Είναι το ακόνισμα του νου την ώρα που η λογική ξεψυχάει στ’ αλώνια της αποκοτιάς.
O Πανηγυρικός πρέπει να είναι ο φωτισμός των ψυχών μας από το αγιοκέρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, σαν ένδειξη μοναδικής, συγχωρητικής αγάπης του Θεού μας προς τον πεπτοκώτα άνθρωπο. Είναι η ανασηματοδότηση της έννοιας Ελευθερία ειδομένη από τα τρία βασικά της μιντέρια, την Ανεξαρτησία, την Δημοκρατία και την κορύφωση του πολιτειακού βίου με την κατάκτηση της Πολιτικής Ελευθερίας. Είναι ο τελευταίος θάμνος στον γκρεμό που τον αρπάζει η λευτεριά και κρατιέται.
Μια πρώιμη άνοιξη ήταν και τότες : Την 25η Μαρτίου του 1821 , πριν από δύο σχεδόν αιώνες, όταν ο Ελληνισμός πήρε στα χέρια του τα όπλα τα ιερά, για να διεκδικήσει την Λευτεριά, την Μονάκριβη Θεά. Τη Θεά που περίμενε αιώνες, όντας σκλάβος και καταφρονεμένος και κατέκτησε μέσα από το ανυπέρβλητο μεγαλείο της θυσίας αγραμμάτων, ρακένδυτων και πεινασμένων ανδρών, αμόρφωτων παλικαριών, αρματολών και κλεφτών, ιερωμένων και γυναικών και παιδιών.
Αλήθεια, ποιος λαός και ποια φυλή στον κόσμο, ύστερα από τόσους αιώνες μακροχρόνιας σκλαβιάς, θα μπορούσε να κρατήσει άφθαρτα και αμείωτα τα εθνικά του ιδανικά μέσα από τους κατατρεγμούς και τις καταπιέσεις, στην ακατάσχετη ροή των αιώνων; Μέσα από τη δουλεία οι Έλληνες όχι μόνο διατήρησαν τη συνείδηση της εθνικής τους υπόστασης αλλά συγκέντρωσαν μέσα τους ηθικές και πνευματικές δυνάμεις ανυπολόγιστες κρατώντας «πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους».
Επιζώντας μέσα στην καταιγίδα της μακραίωνης σκλαβιάς των τετρακοσίων χρόνων, γιατί είχε δουλωθεί μόνο η γη και όχι το φρόνημα που παρέμεινε αδούλωτο και ανυπόταχτο πάντα, οι παράγοντες που βοήθησαν ώστε ο λαός της Ελλάδας παρά την ακατάσχετη αιμορραγία και τις αντίξοες περιστάσεις όχι μόνο να κρατηθεί στη ζωή αλλά όταν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να κηρύξει με τη σπάθα και το καρυοφύλλι μπροστά στο θεό και τους ανθρώπους την πολιτική του ύπαρξη και ανεξαρτησία, ήταν της ελευθερίας το πάθος, του ιστορικού παρελθόντος η μνήμη, η θρησκευτική πίστη, του μετανάστη ο δεσμός με τα πάτρια χώματα και τους βασανιζόμενους αδελφούς και τέλος μιας ανάστασης η ακοίμητη προσδοκία. Μιας ανάστασης που προστάτευε το γένος από τον αφανισμό και την αλλοίωση της εθνικής του υπόστασης.
Αν και ο Οθωμανικός δεσποτισμός, έφερε τους Έλληνες σε δεινότατη θέση με αποκορύφωμα την ερήμωση των περιουσιών τους, το παιδομάζωμα, τη μετατροπή των εκκλησιών σε τζαμιά και τους οδήγησε στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής, εντούτοις πολλές γενιές Ελλήνων γεννήθηκαν και πέθαναν με το όνειρο της ελευθερίας.
Γιατί: «Η ώρα της σκλαβιάς δεν αρχίζει από τη στιγμή που ένας τύραννος ντόπιος ή ξένος, υποδουλώνει κάποιο λαό. Αρχίζει από τη στιγμή που ο λαός αυτός παύει να λογαριάζει για υπέρτατο αγαθό τη λευτεριά. Και η ώρα της λευτεριάς δεν αρχίζει από τη στιγμή που ο λαός ξεσηκώνεται για να συντρίψει τους τυράννους του, μα από τη στιγμή που παίρνει την απόφαση πως η ζωή δεν έχει αξία δίχως τη Λευτεριά .»
Αυτή ήταν η φωνή της πατρίδας στην οποία αυθόρμητα και γενναία ανταποκρίθηκαν οι υπόδουλοι Έλληνες.: Οι φτωχοί κολλήγοι, οι αγωγιάτες και οι κτιστάδες, οι περιπλανώμενοι τσοπαναραίοι και οι χωρικοί, οι μορφωμένοι της διασποράς, ο κλήρος, οι ναυτικοί και οι καραβοκύρηδες, οι λίγοι προύχοντες, οι νέοι , οι έφηβοι. Ήταν η φωνή του Ρήγα Φεραίου, των διαφωτιστών, των Φιλικών.
Την ακολούθησε ένας στρατός ατάκτων που δημιούργησε το Χάνι της Γραβιάς, το Σούλι και το Κούγκι, τα Δερβενάκια, το Μανιάκι, την Αλαμάνα, τα Ψαρά, την Χίο, τις Κυδωνίες, την Τροπολιτσά, το Μεσολόγγι, το Ναβαρίνο. Την ακολούθησαν οι σκλάβοι, ο λαός μας ολόκληρος, που διέσωσε μέσα στον κόρφο του τα ελληνικά γράμματα και την ορθόδοξη πίστη στην αγνή χριστιανοσύνη, και έμελλε να γράψει τις πιο λαμπρές σελίδες δόξας κατά τη διάρκεια των απελευθερωτικών Αγώνων.
Ένας γενικευμένος ξεσηκωμός στον Μοριά, στην Ρούμελη, στο Αιγαίο, στην Κύπρο. Οι Έλληνες, οι Ρωμιοί, οι Γραικοί, οι δούλοι λευτερώθηκαν και δημιούργησαν την Μητροπολιτική Ελλάδα που άρχισε σιγά-σιγά να αναγεννιέται από τις στάχτες της και μέσα από ποτάμια αιμάτων και δακρύων, μέσα από θυσίες και ολοκαυτώματα, συνέχισε να απελευθερώνει όλα τα σκλαβωμένα της παιδιά: Την Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Μακεδονία, την Θράκη, τα νησιά, την Κρήτη.
Αυτός ο ξεσηκωμός βρισκόταν πέρα από τα όρια της λογικής.
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς», λέγει ο Κολοκοτρώνης. «Αλλ ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την Επανάσταση, διατί ηθέλαμεν συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια , καβαλαρία και πυροβολικό και ηθέλαμεν λογαριάσει την ιδικήν μας δύναμιν και την τουρκικήν».
Είναι βαριά η ανάσα των επαναστατημένων Ελλήνων που φτερουγίζουν ως Αρχάγγελοι της Ρωμιοσύνης μέσα σε τούτη δω την εκκλησιά και αφουγκραζόμαστε τις ψαλμουδιές των.
Τα ευρωπαϊκά έθνη στην αρχή δεν έδωσαν καμιά σημασία στον αγώνα αυτόν, άλλωστε επαναστάσεις την ίδια σχεδόν εποχή είχαν γίνει και αλλού και στην Ευρώπη και στην Αμερική, πολλά μάλιστα έθνη κατάτρεξαν τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία και φυσικά, η επανάσταση καταδικάστηκε ομόφωνα. Κι όμως οι Έλληνες αδιαφόρησαν ολότελα για τη γνώμη των ισχυρών, ως που ανάγκασαν τα ευρωπαϊκά έθνη να προσέξουν την υπόθεσή τους.
Πριν τελειώσω τις λίγες μου σκέψεις θα ήθελα να απευθυνθώ στους νέους μας που κοσμούν με την παρουσία τους τον ιερό τούτο ναό
Νέοι και νέες
Θα σας μιλήσω ξεκάθαρα. Βλέποντας κανείς αποστασιοποιημένος από την καθημερινότητα την παρεχόμενη παιδεία στο σημερινό σχολείο του έρχονται στο νου αυθόρμητα μελαγχολικές σκέψεις.
Το σημερινό σχολείο χωλαίνει δραματικά όχι μόνον ως προς το γνωστικό του έλλειμμα, αλλά και ως προς το ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και πνευμάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία, είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας, της πολιτείας με την παλινωδία των πολλαπλών μεταρρυθμίσεων, των δασκάλων σας με την συγγνωστή πλάνη της βιβλιοκεντρικής διδασκαλίας και των γονιών σας που ξέχασαν το ρόλο τους που πρώτιστα είναι το ψυχωφέλιμο χάιδεμα της τρυφερής σας νιότης και μετά το κυνήγι της καταναλωτικής καθημερινότητας. Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση, πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα, θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ευτελήσουν, θα σας κάνουν να μην αναγνωρίζεται τον εαυτό σας, θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση, θα σας γεράσουν πρόωρα.
Αν όμως θέλετε να ακούσετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο, για να βγείτε από τούτα τα αδιέξοδα σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη, που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν, για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση, η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη. Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα, για να µας πει την ιστορία του βίου του, το παραμύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών. Αυτό το παράδειγμα είναι για σας το πιο κατάλληλο, και μπορείτε τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη να ακολουθήσετε το δρόμο που εκείνος έδειξε, το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας, τη λεωφόρο της προσωπικής σας προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από το νόθο γιο της καλογριάς, τον Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη. Ήταν κι’ αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς πολλές φορές, αλλά είχε αυτό που από τα αρβανίτικα μάθαμε σαν μπέσα,
Ήταν πάνω απ´ όλα μπεσαλής. Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς. Υπευθυνότητα, μπέσα, συστολή. Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας, να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συμφέρον, να μισείτε το ψέμα και την ευθυνοφοβία.
Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του, ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου, του γνωστού ως Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά, σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους.
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα , κι’ όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την κυβέρνηση μια πλούσια σύνταξη,
απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην προσβάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά. Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Ελληνίδες και Έλληνες, νέοι και νέες.
Σήμερα, που η ιστορία φαίνεται ότι γράφεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς στην περιοχή μας. Σήμερα, που η χώρα βιώνει μια οικονομική, κοινωνική και ηθική κρίση. Σήμερα, που με την κρίση ξαναπληρώνουμε σαν χώρα και σαν λαός την άγνοια της ιστορίας μας. Το μήνυμα της 25ης Μαρτίου είναι πιο επίκαιρο από ποτέ! Μας καλεί να ακούσουμε, έστω και την ύστατη στιγμή, τις θεϊκές συμβουλές και να αγαπήσουμε αληθινά το συνάνθρωπό μας, βάζοντας το συμφέρον του συνόλου πάνω από το ατομικό.
Μας καλεί να επαναστατήσουμε ενάντια σε όλα αυτά τα νοσηρά φαινόμενα που με κάθε τρόπο εισβάλλουν στη ζωή μας και μας οδηγούν στην κοινωνική αδιαφορία και την ηθική κατάπτωση.
Μας καλεί να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να επαναστατήσουμε ενάντια στον κακό μας εαυτό! Να βελτιωθούμε και ως άτομα και ως πολίτες!
Σήμερα οι αγωνιστές του 21μας προσφέρουν το αειθαλές μήνυμα ότι ο άνθρωπος νοείται άνθρωπος μόνο ως ελεύθερος, ότι η ανθρώπινη ζωή νοείται μόνο μέσα σε συνθήκες ελευθερίας. Αυτό το μήνυμα παραμένει ενεργό όσο οι δυνάμεις της τυραννίας παραμένουν επίσης ενεργές μέσα στις διαδικασίες της ιστορίας.
Τι θα γίνει όμως στο μέλλον; Την απάντηση δίνει και ο Κολοκοτρώνης καθώς μας λέει: «Σε μας μένει να ισιάξουμε και να στολίσουμε τον τόπο με θεμέλια της πολιτείας, την ομόνοιαν, τη θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερίαν». Αλλά και οι σύγχρονες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που μας υπαγορεύουν να μην κοιτάζουμε το παρελθόν επαναπαυόμενοι στο ηρωικό φρόνημα των προγόνων, αλλά έχουμε χρέος να δούμε το μέλλον μας δημιουργώντας ζηλευτό πολιτισμό και μεγεθύνοντας την οικονομία μας με νέα προϊόντα καλλίτερα των άλλων, ποιοτικότερα εκμεταλλευόμενοι τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα. Οφείλουμε να αφήσουμε μια κοινωνία με προοπτική για τις γενιές που ακολουθούν με αισιοδοξία, χωρίς μιζέρια και πισογυρίσματα.
Σήμερα όλοι μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι: ¨κατέχω την πραγματικότητα σημαίνει ότι γνωρίζω την αλήθεια¨. Και η αλήθεια ετυμολογείτε από το στερητικό άλφα και τη λήθη. Ή για να το διατυπώσουμε αντίστροφα: η αλήθεια χωρίς μνήμη δεν νοείται. Και η μνημόνευση της 25ης Μαρτίου 1821 ως κυρίαρχης σηματοδότησης του Μαρτίου κάθε έτους, συντηρεί την αλήθεια με την εκπλήρωση του αυτονόητου χρέους μας προς όσους πραγμάτωσαν τον αγώνα σε κάθε γωνιά της πατρώας γης.
Ζήτω το ηρωικό 21!
Ζήτω η αθάνατη πατρίδα μας η Ελλάδα!
Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.
http://lefteria.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου