Οπως ίσως θυμάστε, ο πρώην διοικητής της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Μπεν Μπερνάνκε, είχε πει ότι «το πέταγμα μιας πεταλούδας στη Βραζιλία μπορεί να έχει τεράστια επίπτωση στον Ειρηνικό Ωκεανό»...
Οι προβλέψεις είναι πολύ δύσκολες, ειδικότερα όταν αφορούν μελλοντικά γεγονότα» είχε πει ο μεγάλος φυσικός Νιλς Μπορ. Κανείς, πράγματι, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η υποψηφία βουλευτής Κοζάνης, η οποία απέδειξε πόσο μικρές είναι οι αντοχές του Αλέξη Τσίπρα στις πιέσεις, ακόμη και σε «καπρίτσια μιας κυρίας», θα διαδραμάτιζε τον ρόλο της πεταλουδίτσας των αγορών.
Οπως ίσως θυμάστε, ο πρώην διοικητής της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Μπεν Μπερνάνκε, είχε πει ότι «το πέταγμα μιας πεταλούδας στη Βραζιλία μπορεί να έχει τεράστια επίπτωση στον Ειρηνικό Ωκεανό».
Σε ένα τόσο απρόβλεπτο περιβάλλον, κάθε ελληνική κυβέρνηση οφείλει να βελτιώνει την αίσθηση σταθερότητας για τους πολίτες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφεύγεται οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει αστάθεια στη συμπεριφορά όσων συμμετέχουν στην οικονομία ή τη μετάθεση αποφάσεων, κυρίως των επενδυτικών, ίσως και αύξηση της προληπτικής φυγής των κεφαλαίων.
Κλειδί της σταθερότητας του συστήματος είναι η ασφάλεια του χρήματος. Είναι, για παράδειγμα, οι αξίες που κουβαλά το χρήμα καλά διαφυλαγμένες; Η συνήθεια όσων έβαζαν δύο δεκάρες (ή και περισσότερες) στην άκρη, ήταν να τις τοποθετούν στο εξωτερικό ή να τις σιγουρεύουν σε ακίνητα.
Την εποχή της δραχμής, όταν ολόκληρο το σύστημα εξαρτιόταν από το κράτος ήταν σοφό να παίρνεις τα μέτρα σου. Ολοι εξάλλου έπρεπε να αμύνονται από τον χρόνιο πληθωρισμό. Με δύο λόγια, κανείς δεν είχε ποτέ μεγάλη εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα.
Η εκχώρηση του εκδοτικού δικαιώματος σε υπερεθνικό διακρατικό οργανισμό, την ΕΚΤ, σκόπευε ακριβώς στην αποκατάσταση αυτής της ελάχιστης εμπιστοσύνης. Γι’ αυτό εκχωρήθηκαν αρμοδιότητες μέσω των οποίων η ΕΚΤ διαχειρίζεται την ασφάλεια του νομίσματος. Κατά την παρελθούσα τετραετία το πλαίσιο συμπληρώθηκε με την αποκλειστική αρμοδιότητα εποπτείας των εμπορικών συστημικών τραπεζών.
Κάποιοι, πρακτικώς όλοι στην αντιπολίτευση, συμπεριφέρονται ως να μην έχουν κοιτάξει προσεκτικά τους σχετικούς κανονισμούς. Οι αποφάσεις είναι πολιτικές και προσαρμόζονται στις καταστάσεις, ισχυρίζονται. Εις επίρρωσιν, σε non paper που διένειμε η Κουμουνδούρου, αναφερόταν σχετικά με το όριο έκδοσης εντόκων γραμματίων ότι «υπάρχει η δυνατότητα να αυξηθεί η έκδοσή τους για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ» (sic!).
Δεν θα διαφωνήσουμε ότι και το καλοκαίρι του 2012 το άνοιγμα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είχε φθάσει στα 132 δισ. Αυτό έγινε όμως στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου, που αποτυπώθηκε στο Δεύτερο Μνημόνιο και στηρίχθηκε στην υπογραφή και των 17 κρατών της Ευρωζώνης. Η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος μας υποστήριξε στη βάση μιας συμφωνίας των μετόχων της και κυρίως, όπως συνήθως, των μεγαλύτερων εξ αυτών, όπως της Γερμανίας.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και αυτοπεριορισμός. Ηδη το τραπεζικό μας σύστημα παραμένει ανοικτό έναντι της ΕΚΤ κατά 68 ολόκληρα δισεκατομμύρια. Τα έντοκα που αγόραζαν οι ξένοι, που τώρα σταμάτησαν, είναι τουλάχιστον 7 δισ. και τώρα προστέθηκαν κεφαλαιακές απαιτήσεις από την υπερτίμηση του ελβετικού φράγκου 2,2 δισ. ευρώ. Τίποτε από τα παραπάνω δεν θα είχε συμβεί, αν δεν σπεύδαμε προς εκλογές. Ο κίνδυνος ενός πιστωτικού γεγονότος στην αρχική μετεκλογική περίοδο μπορεί πάντως να αποφευχθεί με μια κοινή δήλωση πίστης των κομμάτων στους κανόνες του ευρωσυστήματος. Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο...
Οι προβλέψεις είναι πολύ δύσκολες, ειδικότερα όταν αφορούν μελλοντικά γεγονότα» είχε πει ο μεγάλος φυσικός Νιλς Μπορ. Κανείς, πράγματι, δεν μπορούσε να προβλέψει ότι η υποψηφία βουλευτής Κοζάνης, η οποία απέδειξε πόσο μικρές είναι οι αντοχές του Αλέξη Τσίπρα στις πιέσεις, ακόμη και σε «καπρίτσια μιας κυρίας», θα διαδραμάτιζε τον ρόλο της πεταλουδίτσας των αγορών.
Οπως ίσως θυμάστε, ο πρώην διοικητής της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας Μπεν Μπερνάνκε, είχε πει ότι «το πέταγμα μιας πεταλούδας στη Βραζιλία μπορεί να έχει τεράστια επίπτωση στον Ειρηνικό Ωκεανό».
Σε ένα τόσο απρόβλεπτο περιβάλλον, κάθε ελληνική κυβέρνηση οφείλει να βελτιώνει την αίσθηση σταθερότητας για τους πολίτες. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφεύγεται οτιδήποτε μπορεί να προκαλέσει αστάθεια στη συμπεριφορά όσων συμμετέχουν στην οικονομία ή τη μετάθεση αποφάσεων, κυρίως των επενδυτικών, ίσως και αύξηση της προληπτικής φυγής των κεφαλαίων.
Κλειδί της σταθερότητας του συστήματος είναι η ασφάλεια του χρήματος. Είναι, για παράδειγμα, οι αξίες που κουβαλά το χρήμα καλά διαφυλαγμένες; Η συνήθεια όσων έβαζαν δύο δεκάρες (ή και περισσότερες) στην άκρη, ήταν να τις τοποθετούν στο εξωτερικό ή να τις σιγουρεύουν σε ακίνητα.
Την εποχή της δραχμής, όταν ολόκληρο το σύστημα εξαρτιόταν από το κράτος ήταν σοφό να παίρνεις τα μέτρα σου. Ολοι εξάλλου έπρεπε να αμύνονται από τον χρόνιο πληθωρισμό. Με δύο λόγια, κανείς δεν είχε ποτέ μεγάλη εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα.
Η εκχώρηση του εκδοτικού δικαιώματος σε υπερεθνικό διακρατικό οργανισμό, την ΕΚΤ, σκόπευε ακριβώς στην αποκατάσταση αυτής της ελάχιστης εμπιστοσύνης. Γι’ αυτό εκχωρήθηκαν αρμοδιότητες μέσω των οποίων η ΕΚΤ διαχειρίζεται την ασφάλεια του νομίσματος. Κατά την παρελθούσα τετραετία το πλαίσιο συμπληρώθηκε με την αποκλειστική αρμοδιότητα εποπτείας των εμπορικών συστημικών τραπεζών.
Κάποιοι, πρακτικώς όλοι στην αντιπολίτευση, συμπεριφέρονται ως να μην έχουν κοιτάξει προσεκτικά τους σχετικούς κανονισμούς. Οι αποφάσεις είναι πολιτικές και προσαρμόζονται στις καταστάσεις, ισχυρίζονται. Εις επίρρωσιν, σε non paper που διένειμε η Κουμουνδούρου, αναφερόταν σχετικά με το όριο έκδοσης εντόκων γραμματίων ότι «υπάρχει η δυνατότητα να αυξηθεί η έκδοσή τους για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ» (sic!).
Δεν θα διαφωνήσουμε ότι και το καλοκαίρι του 2012 το άνοιγμα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είχε φθάσει στα 132 δισ. Αυτό έγινε όμως στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου, που αποτυπώθηκε στο Δεύτερο Μνημόνιο και στηρίχθηκε στην υπογραφή και των 17 κρατών της Ευρωζώνης. Η κεντρική τράπεζα του ευρωσυστήματος μας υποστήριξε στη βάση μιας συμφωνίας των μετόχων της και κυρίως, όπως συνήθως, των μεγαλύτερων εξ αυτών, όπως της Γερμανίας.
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και αυτοπεριορισμός. Ηδη το τραπεζικό μας σύστημα παραμένει ανοικτό έναντι της ΕΚΤ κατά 68 ολόκληρα δισεκατομμύρια. Τα έντοκα που αγόραζαν οι ξένοι, που τώρα σταμάτησαν, είναι τουλάχιστον 7 δισ. και τώρα προστέθηκαν κεφαλαιακές απαιτήσεις από την υπερτίμηση του ελβετικού φράγκου 2,2 δισ. ευρώ. Τίποτε από τα παραπάνω δεν θα είχε συμβεί, αν δεν σπεύδαμε προς εκλογές. Ο κίνδυνος ενός πιστωτικού γεγονότος στην αρχική μετεκλογική περίοδο μπορεί πάντως να αποφευχθεί με μια κοινή δήλωση πίστης των κομμάτων στους κανόνες του ευρωσυστήματος. Δεν θα έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο...
Σκάι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου