Ο εξ Αμερικής ορμώμενος αριστερός ακραίος Ανδρέας Χρόνης, φημίζονταν για το ταλέντο του, αλλά και την τόλμη που επέδειξε κατά την διάρκεια της βραχείας όπως αποδείχθηκε καριέρας του στη ζούγκλα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η τύχη όμως του γύρισε την πλάτη. Λάθος χειρισμοί, καταστροφικές αποφάσεις, και...
άνθρωποι δίχως ποδοσφαιρική παιδεία συνέθλιψαν τα όνειρα του 26χρονου σήμερα Ανδρέα Χρόνη.
Το 2011 και αφού προηγουμένως περιπλανήθηκε σε ΑΕΚ, Νέα Ιωνία, Αγία Παρασκευή και Παναχαϊκή αποφάσισε να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του και να μην επιστρέψει ποτέ στην Ελλάδα.
Ο Χρόνης μέσα σε τέσσερα χρόνια βίωσε στο πετσί του την αδικία και την σκληρότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Απόπειρα εμπλοκής σε στημένα ματς, ξυλοδαρμό, ψεύτικες υποσχέσεις, εξώσεις, αδυναμία πληρωμών, αποκλεισμούς, άνιση μεταχείριση, πείνα!
Και να φανταστεί κανείς πως η περιπέτεια του στην Ελλάδα ξεκίνησε με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, αφού έπειτα από απόφαση των Ντέμη Νικολαΐδη και Σέρα Φερέρ προήχθη στην πρώτη ομάδα της ΑΕΚ.
«Το 2007 έχοντας τελειώσει το Λύκειο είχα την δυνατότητα να φοιτήσω στο πανεπιστήμιο Κολούμπια λαμβάνοντας υποτροφία 220.000 δολαρίων.
Αντ’ αυτού υπέγραψα συμβόλαιο με την ΑΕΚ για 4,5 χρόνια. Προτού δοκιμαστώ και υπογράψω στην ΑΕΚ πήρα μέρος σε ένα τουρνουά στην Κύπρο.
Αγωνιζόμουν από αριστερά και σκόραρα 15-20 γκολ. Αμέσως με πλησίασαν οι άνθρωποι του ΑΠΟΕΛ, όμως λόγω του δεσίματος που έχει ο πατέρας μου με την ΑΕΚ αλλά και της τρέλας της οικογενείας μου με τον Δικέφαλο φύγαμε από την Κύπρο και ήρθαμε στην Αθήνα.
Σε ένα φιλικό με τον Ακράτητο αν θυμάμαι καλά, όπου με έβλεπαν ο Ντέμης, ο Φερέρ, αλλά και Σαβέφσκι σκόραρα και την επόμενη μέρα με κάλεσαν για προπονήσεις. Μετά την πρώτη προπόνηση μου πρόσφεραν συμβόλαιο.Έφτασα στο σημείο να αγωνιστώ για 35 λεπτά στο φιλικό με την Μπενφίκα που διεξήχθη στη Νέα Υόρκη μπροστά σε 30.000 κόσμο.
Ήταν η πιο ωραία εμπειρία μου στην ΑΕΚ. Στην προετοιμασία όλα κυλούσαν καλά. Όλα αυτά μέχρι την τελευταία μέρα όπου Φερέρ έδειχνε ξαφνικά να μην με υπολογίζει».
Ο Ανδρέας Χρόνης έχοντας κοπεί από την ΑΕΚ παραχωρείται δανεικός στη Νέα Ιωνία που λειτουργούσε ως «δορυφόρος» της Ένωσης.
«Με έστειλαν με την μορφή δανεισμού στη Νέα Ιωνία προκειμένου να αποκτήσω εμπειρίες όπως μου εξήγησαν. Επαναλαμβάνω, την τελευταία μέρα της μεταγραφικής περιόδου.Τα πήγα πολύ καλά στην πρώτη σεζόν. Παράλληλα στην ΑΕΚ αποχώρησαν Ντέμης και Φερέρ και ανέλαβε ο Δώνης αν θυμάμαι καλά.
Δεν με ήξεραν καν ο άνθρωπος, ενώ οι μάνατζερ έφεραν τους δικούς του ποδοσφαιριστές. Με τη Νέα Ιωνία σκόραρα 15 γκολ και μοίρασα αρκετές ασίστ, όμως ήμουν ήδη δύο χρόνια σε ομάδα Δ΄ Εθνική και είχα τρελαθεί.
Η ΑΕΚ αρνούνταν να με παραχωρήσει δανεικό ακόμη και σε ομάδα Γ΄ Εθνικής. Μου έλεγαν εκεί θα μείνεις. Μου κρατούσαν το δελτίο και αντί να κάνω βήματα μπροστά πήγαινα προς τα πίσω.
Δεν με βοήθησε ούτε ο μάνατζερ μου. Έφτασα στο σημείο να πληρώσω 17.500 ευρώ από την τσέπη μου στην ΑΕΚ για να μείνω ελεύθερος και όλα αυτά τρεις μέρες πριν την ολοκλήρωση της μεταγραφικής περιόδου. Τουλάχιστον με πλήρωναν στην ώρα μου εκείνη την εποχή στην ΑΕΚ.
Υπέγραψα στην Αγία Παρασκευή που μετείχε στην Γ΄Εθνική. Στους τρεις μήνες που αγωνιζόμουν υπήρξε ενδιαφέρον από τον Ατρόμητο αλλά τελικά κατέληξα στην Παναχαϊκή».
«Στην Αγία Παρασκευή έλαβα μόνο έναν μισθό και με κυνηγούσαν για το νοίκι. Τον Γενάρη του 2010 υπέγραψα στην Παναχαϊκή για 3,5 χρόνια με την μεταγραφή να κοστίζει 50.000 ευρώ.
Εκεί έζησα το δράμα της ζωής μου γινόντουσαν φοβερά πράγματα. Δεν έβγαζες άκρη με τις πληρωμές. Δεν έπαιρνες ούτε τα μισά από όσα συμφωνούσες.
Σου έδιναν όποτε ήθελαν. Έπαιξα 7-8 ματς, αλλά η ομάδα δεν κατάφερε να ανέβει.
Αναγκάστηκα να κάνω προσφυγή και έκτοτε δεν ξαναείδα γήπεδο. Δεν ήμουν καν στην αποστολή, όμως έμεινα στην ομάδα.
Ήθελαν να το λύσουμε το θέμα, αλλά μου χρωστούσαν λεφτά. Γύρισα στην ομάδα τον Δεκέμβριο του 2010 και Φεβρουάριο-Μάρτιο λύσαμε το συμβόλαιο».
Ο άλλοτε διεθνείς με την Εθνική Παίδων των ΗΠΑ τονίζει στο gazzetta.gr πως δεν είχε χρήματα για να αγοράσει ούτε ένα σουβλάκι, ενώ περίμενε το ΚΤΕΛ από τα Γιάννινα προκειμένου να μοιραστεί μία μερίδα φαγητό με τον συμπαίκτη του Φώντα Πάνο.
«Είχα ένα χρόνο να πληρωθώ από την Παναχαϊκή. Μετρούσα τα σεντς για να πάρω ένα σουβλάκι. Εκεί καταντήσαμε. Ο κόσμος δυστυχώς δεν ξέρει τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ο Φώντας Πάνος, ο οποίος τώρα αγωνίζεται στον Απόλλωνα Σμύρνης ήταν ο ‘κολλητός’ μου στην Παναχαϊκή. Θυμάμαι επειδή δεν πληρωνόμασταν τον έδιωξαν από το σπίτι που έμενε.
Φτάσαμε στο σημείο να μας στέλνει φαγητό από τα Γιάννινα όπου είναι η καταγωγή του με το ΚΤΕΛ! Λογικό είναι επηρεάζεσαι από αυτές τις καταστάσεις.
Το θέμα είναι πως όταν μένεις ελεύθερος αντί ο μάνατζερ σου να σε προστατέψει σε στέλνει στους λύκους.
Το πρώτο λάθος είναι ότι πάω δανεικός στην Αγία Παρασκευή και το δεύτερο πως συνεχίζω την καριέρα μου μετά από όλα αυτά στην Παναχαϊκή.
Εκεί τελείωσε η καριέρα μου. Ζήκος, Δέλλας και Λυμπερόπουλος μου έλεγαν όταν ήμουν στην ΑΕΚ τότε πως μπορώ να παίξω παντού. Ακόμη και στην Γερμανία και την Αγγλία.
Αν έμενα στην ΑΕΚ και είχα ευκαιρίες ίσως μπορούσα να δείξω τι μπορώ να προσφέρω. Έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να ζήσω από στο ποδόσφαιρο».
Ο Χρόνης κάνει μία ακόμη συνταρακτική αποκάλυψη αναφέροντας πως ξυλοκοπήθηκε μετά την λήξη αγώνα επειδή δεν είχε συναινέσει στο «στήσιμο» του ματς με συνέπεια να καταλήξει στο νοσοκομείο αιμόφυρτος!
«Τι να πρωτοθυμηθώ; Επειδή ήμουν έντιμος και αρνήθηκα να πάρω μέρος στο στήσιμο ενός αγώνα μετά τη λήξη της αναμέτρησης έφαγα τόσο πολύ ξύλο που κατέληξα πέντε μέρες στο νοσοκομείο. Μπουνιές, κλωτσιές, τα έζησα όλα.
Στην Ελλάδα είσαι σαν ζώο που βλέπεις τον πρόεδρο και ελπίζεις πως θα σε ταΐσει. Ξέρεις όμως πως οι πιθανότητες να πάρεις τα λεφτά του είναι μόλις 5%.
Συμφωνείς για συμβόλαιο 35.000 ευρώ την πρώτη χρονιά, 45.000 την δεύτερη και 55.000 την τρίτη και παίρνεις συνολικά 7.000 ευρώ.
Τα παράτησα όλα για να ζήσω αρχικά το όνειρο μου στην ΑΕΚ. Είχα λάβει υποτροφία ύψους 220.000 δολαρίων και η ΑΕΚ με πέταξε σαν σκουπίδι στην Δ΄ Εθνική».
«Όταν επέστρεψα στην Αμερική δοκιμάστηκα από την Σολτ Λέικ Σίτι στο MLS όμως τα χρήματα που πρόσφεραν τότε ήταν λίγα, περίπου 25.000-30.000 δολάρια τον χρόνο. Δεν είχε θεσπιστεί ο κανονισμός που θέτει ως μίνιμουμ για ένα νέο ποδοσφαιριστή τα 55.000 δολάρια. Έτσι το 2012 αποφάσισα να γυρίσω σελίδα στη ζωή μου.
Ευτυχώς εδώ και τρία χρόνια έχω αναλάβει το μαγαζί με ρούχα που διατηρούμε στη Νέα Υόρκη. Όσο δούλευα, τόσο καλύτερα πήγαινε. Το έχω ανεβάσει. Τα άφησα στην άκρη όλα και τρέχω για τα μαγαζιά, ενώ το καλοκαίρι τελειώνω το πτυχίο μου.
Άφησα πίσω μου όσα έζησα στο ελληνική ποδόσφαιρο. Παίζω ποδόσφαιρο κάθε Κυριακή για την πλάκα μου και κερδίζω περισσότερα χρήματα από όσο κερδίζουν ποδοσφαιριστές στην Ελλάδα. Εδώ παίρνεις 1.500 δολάρια και κάνεις τον χαβαλέ σου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου