Ελληνικό, αεροδρόμια, ΟΠΑΠ: Μάλλον οι τρεις πιο επιτυχημένες μέχρι σήμερα ιδιωτικοποιήσεις του ελληνικού προγράμματος, που από το 2011 ως σήμερα κατάφερε να συγκεντρώσει λίγο πάνω από 5 δισ. ευρώ, έχοντας ολοκληρώσει 19 διαγωνισμούς, με επιπλέον 14 εν εξελίξει...
Επιτυχία; Δύσκολο να το πει κανείς.
Καθώς το κάποτε φιλόδοξο ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων βρίσκεται στη καλύτερη περίπτωση “εν υπνώσει” και στη χειρότερη λίγο πριν αποτελέσει οριστικά παρελθόν, ένας πρόχειρος απολογισμός δεν βλάπτει. Ισα-ίσα επιβάλεται, διότι αν μη τι άλλο, αυτό που μετρά όπως λένε, είναι η εμπειρία.
Τι μάθαμε λοιπόν στα τέσσερα αυτά χρόνια ; Οτι καταρχήν ο μεγαλύτερος εχθρός των ιδιωτικοποιήσεων ήταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Τι πιο χαρακτηριστικό από τη διφορούμενη πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Σαμαρά σε πολλές αποκρατικοποιήσεις, καθώς πολλοί υπουργοί εμφανίζονταν επισήμως να προωθούν μια ιδιωτικοποίηση, ενώ ανεπισήμως έκαναν ότι μπορούσαν προκειμένου να την εμποδίσουν για πολιτικές σκοπιμότητες.
Δείτε μόνο τι συμβαίνει τόσα χρόνια με τα ακίνητα του Δημοσίου και θα καταλάβετε τη κυβερνητική τακτική στο μέτωπο αυτό. Τα υπουργεία δεν έπαψαν στιγμή να μπερδεύουν τις αρμοδιότητές τους, ενώ κεντρικός φορέας διαχείρισης των 80.000 ακινήτων του Δημοσίου συνεχίζει να μην υπάρχει (ή, αν υπάρχει, δεν λειτουργεί), με λογική συνέπεια οι καταπατητές να αυξάνονται σε αριθμό, εκμεταλλευόμενοι τα κενά που αφήνει η αδράνεια του κράτους, και τις τεράστιες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης.
Καπνός το νομοσχέδιο
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που προέβλεπε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό καταπατητών και Δημοσίου αποσύρθηκε πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου καθώς ενεπλάκη στην καυτή υπόθεση του αιγιαλού. Την εποχή εκείνη άλλωστε η κυβέρνηση ξέχασε ολόκληρο το τεφτέρι των μεταρρυθμίσεων.
Η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας που υποτίθεται ότι συστάθηκε ακριβώς για να λειτουργήσει ως επιτελικό όργανο, ποτέ δεν απέκτησε τις αρμοδιότητες που προβλέπονταν και είχαν συμφωνηθεί αρχικά με την τρόικα, με αποτέλεσμα χιλιάδες ακίνητα του Δημοσίου να παραμένουν διάσπαρτα σε φορείς, υπουργεία και οργανισμούς.
Το χάος με την κρατική περιουσία αναδεικνύεται από το γεγονός ότι σε σύνολο 80.000 ακινήτων, τουλάχιστον τα 28.000, το 35%, είναι καταπατημένα! Εικόνα απαράλλαχτη εδώ και χρόνια. Διόλου τυχαία τα καταπατημένα είναι και τα φιλέτα...
Το παράδοξο είναι ότι πολλές από τις καταπατημένες περιοχές είναι χαρακτηρισμένες ως Natura ή ως δασικές. Επισήμως σήμερα, το 27% της χώρας είναι χαρακτηρισμένο ως Natura, το 35% είναι δασικές εκτάσεις, το 20% ως αιγιαλός και παραλίες και ένα άλλο ποσοστό ως αρχαιολογικοί χώροι!
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι μόλις τον Οκτώβριο του 2014 κατατέθηκε τροπολογία στη Βουλή για τις ταχύτερες διαδικασίες έξωσης των καταπατητών από τα κρατικά ακίνητα. Και αν δεν υπήρχε η τρόικα ούτε αυτό θα είχε γίνει. Ακόμη και έτσι, για την εφαρμογή του μέτρου απαιτούνται πρόσθετες διοικητικές πράξεις, χωρίς να είναι και πάλι βέβαιο ότι οι επιτήδειοι δεν θα προσβάλουν δικαστικά την απόφαση.
Δεύτερη αλλά μέσω των τραπεζών
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε εδώ. Με βάση τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις, η Ελλάδα κατέλαβε τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη για το 2013 και το 2014, όχι όμως εξαιτίας των επιδόσεων του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά χάρη στις αυξήσεις κεφαλαίου και στη διάθεση ποσοστού τραπεζών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Βαρόμετρου Ιδιωτικοποιήσεων, της βάσης δεδομένων που λειτουργούν από κοινού το ιταλικό ινστιτούτο Fondazione Eni Enrico Mattei (FEEM) και η εταιρεία συμβούλων - ελεγκτών KPMG, το 2013 και το 2014 η Ελλάδα άντλησε 16,4 δισ. ευρώ τα οποία οφείλονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις αυξήσεις κεφαλαίου των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα τερματισθεί η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Με τη διαφορά ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι αυτό. Αλλά ο παρασιτικός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας, η γραφειοκρατία, η χαμηλή αποδοτικότητα του ελληνικού Δημοσίου, και η διαφθορά, που δυστυχώς στα χρόνια του Μνημονίου δεν άλλαξαν, και αυτή είναι από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του.
Το βέβαιο είναι ότι ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταργήσει το μισητό και “βουτηγμένο στα σκάνδαλα” όπως το αποκαλεί ΤΑΙΠΕΔ, είναι τόσο πολλά αυτά που χρειάζονται να μπουν σε τάξη σ’ αυτή τη χώρα, ώστε και πάλι η προσέλκυση επενδυτών θα είναι δύσκολη.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα αποτελέσματα του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων δε συμβαδίζουν με τις φωνές και την ανησυχία για "ξεπούλημα". Σχετίζονται με το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις, ενω οι διαγωνισμοί ξεκινούσαν με πολλούς ενδιαφερόμενους, κατέληγαν με μόνο έναν.
Επιτυχία; Δύσκολο να το πει κανείς.
Καθώς το κάποτε φιλόδοξο ελληνικό πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων βρίσκεται στη καλύτερη περίπτωση “εν υπνώσει” και στη χειρότερη λίγο πριν αποτελέσει οριστικά παρελθόν, ένας πρόχειρος απολογισμός δεν βλάπτει. Ισα-ίσα επιβάλεται, διότι αν μη τι άλλο, αυτό που μετρά όπως λένε, είναι η εμπειρία.
Τι μάθαμε λοιπόν στα τέσσερα αυτά χρόνια ; Οτι καταρχήν ο μεγαλύτερος εχθρός των ιδιωτικοποιήσεων ήταν το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Τι πιο χαρακτηριστικό από τη διφορούμενη πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση Σαμαρά σε πολλές αποκρατικοποιήσεις, καθώς πολλοί υπουργοί εμφανίζονταν επισήμως να προωθούν μια ιδιωτικοποίηση, ενώ ανεπισήμως έκαναν ότι μπορούσαν προκειμένου να την εμποδίσουν για πολιτικές σκοπιμότητες.
Δείτε μόνο τι συμβαίνει τόσα χρόνια με τα ακίνητα του Δημοσίου και θα καταλάβετε τη κυβερνητική τακτική στο μέτωπο αυτό. Τα υπουργεία δεν έπαψαν στιγμή να μπερδεύουν τις αρμοδιότητές τους, ενώ κεντρικός φορέας διαχείρισης των 80.000 ακινήτων του Δημοσίου συνεχίζει να μην υπάρχει (ή, αν υπάρχει, δεν λειτουργεί), με λογική συνέπεια οι καταπατητές να αυξάνονται σε αριθμό, εκμεταλλευόμενοι τα κενά που αφήνει η αδράνεια του κράτους, και τις τεράστιες καθυστερήσεις στην απονομή δικαιοσύνης.
Καπνός το νομοσχέδιο
Το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που προέβλεπε τον εξωδικαστικό συμβιβασμό καταπατητών και Δημοσίου αποσύρθηκε πριν τις ευρωεκλογές του Μαΐου καθώς ενεπλάκη στην καυτή υπόθεση του αιγιαλού. Την εποχή εκείνη άλλωστε η κυβέρνηση ξέχασε ολόκληρο το τεφτέρι των μεταρρυθμίσεων.
Η Γενική Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας που υποτίθεται ότι συστάθηκε ακριβώς για να λειτουργήσει ως επιτελικό όργανο, ποτέ δεν απέκτησε τις αρμοδιότητες που προβλέπονταν και είχαν συμφωνηθεί αρχικά με την τρόικα, με αποτέλεσμα χιλιάδες ακίνητα του Δημοσίου να παραμένουν διάσπαρτα σε φορείς, υπουργεία και οργανισμούς.
Το χάος με την κρατική περιουσία αναδεικνύεται από το γεγονός ότι σε σύνολο 80.000 ακινήτων, τουλάχιστον τα 28.000, το 35%, είναι καταπατημένα! Εικόνα απαράλλαχτη εδώ και χρόνια. Διόλου τυχαία τα καταπατημένα είναι και τα φιλέτα...
Το παράδοξο είναι ότι πολλές από τις καταπατημένες περιοχές είναι χαρακτηρισμένες ως Natura ή ως δασικές. Επισήμως σήμερα, το 27% της χώρας είναι χαρακτηρισμένο ως Natura, το 35% είναι δασικές εκτάσεις, το 20% ως αιγιαλός και παραλίες και ένα άλλο ποσοστό ως αρχαιολογικοί χώροι!
Δεν είναι επίσης τυχαίο ότι μόλις τον Οκτώβριο του 2014 κατατέθηκε τροπολογία στη Βουλή για τις ταχύτερες διαδικασίες έξωσης των καταπατητών από τα κρατικά ακίνητα. Και αν δεν υπήρχε η τρόικα ούτε αυτό θα είχε γίνει. Ακόμη και έτσι, για την εφαρμογή του μέτρου απαιτούνται πρόσθετες διοικητικές πράξεις, χωρίς να είναι και πάλι βέβαιο ότι οι επιτήδειοι δεν θα προσβάλουν δικαστικά την απόφαση.
Δεύτερη αλλά μέσω των τραπεζών
Με αυτά και με αυτά φτάσαμε εδώ. Με βάση τα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις, η Ελλάδα κατέλαβε τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη για το 2013 και το 2014, όχι όμως εξαιτίας των επιδόσεων του ΤΑΙΠΕΔ, αλλά χάρη στις αυξήσεις κεφαλαίου και στη διάθεση ποσοστού τραπεζών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Βαρόμετρου Ιδιωτικοποιήσεων, της βάσης δεδομένων που λειτουργούν από κοινού το ιταλικό ινστιτούτο Fondazione Eni Enrico Mattei (FEEM) και η εταιρεία συμβούλων - ελεγκτών KPMG, το 2013 και το 2014 η Ελλάδα άντλησε 16,4 δισ. ευρώ τα οποία οφείλονται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις αυξήσεις κεφαλαίου των τεσσάρων συστημικών τραπεζών.
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα τερματισθεί η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Με τη διαφορά ότι το πρόβλημα της χώρας δεν είναι αυτό. Αλλά ο παρασιτικός χαρακτήρας της ελληνικής οικονομίας, η γραφειοκρατία, η χαμηλή αποδοτικότητα του ελληνικού Δημοσίου, και η διαφθορά, που δυστυχώς στα χρόνια του Μνημονίου δεν άλλαξαν, και αυτή είναι από τις μεγαλύτερες αποτυχίες του.
Το βέβαιο είναι ότι ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταργήσει το μισητό και “βουτηγμένο στα σκάνδαλα” όπως το αποκαλεί ΤΑΙΠΕΔ, είναι τόσο πολλά αυτά που χρειάζονται να μπουν σε τάξη σ’ αυτή τη χώρα, ώστε και πάλι η προσέλκυση επενδυτών θα είναι δύσκολη.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα αποτελέσματα του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων δε συμβαδίζουν με τις φωνές και την ανησυχία για "ξεπούλημα". Σχετίζονται με το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις, ενω οι διαγωνισμοί ξεκινούσαν με πολλούς ενδιαφερόμενους, κατέληγαν με μόνο έναν.
Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου