«Σκέφτομαι άρα υπάρχω» έγραφε ο Ρενέ Ντεκάρτ στο φιλοσοφικό του έργο «Λόγος περί της μεθόδου» το 1637, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά την αξία της αμφιβολίας, στο δρόμο για την αποκάλυψη της πραγματικής αλήθειας.
Θεωρούσε δηλαδή, πως...
η γνώση για να κατακτηθεί πραγματικά πρέπει να είναι απογυμνωμένη από κάθε είδους στερεότυπα ή παραδόσεις.
Συνεπώς, αμφισβητούσε τα πάντα γύρω του, καταργώντας οποιαδήποτε σταθερότητα. Αναπτύχθηκε έτσι η θεωρία του για τη «μεθοδική αμφιβολία».
Ο Ντεκάρτ έλεγε λοιπόν, πως ο άνθρωπος μπορεί να αμφιβάλλει για τα πάντα, εκτός από ένα πράγμα: για το ότι αμφιβάλλει.
Συνεπώς, η αλήθεια του «σκέφτομαι, άρα υπάρχω», ήταν μια απαραίτητη προϋπόθεση την οποία έπρεπε να παραδεχτεί, για να στηρίξει πάνω της τη φιλοσοφία που ήθελε να αναπτύξει.
Με τις σκέψεις να πλημμυρίζουν το μυαλό μας κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, κάθε δευτερόλεπτο, όχι μόνο υπάρχουμε, αλλά κοπιάζουμε και ιδιαίτερα για αυτό.
Αδύνατον να μετρήσεις τις σκέψεις σου, μερικές φορές είναι αδύνατον ακόμα και να τις αντιληφθείς.
Ίσως να είναι και καλύτερα να μένει κανείς στην άγνοια τού τί παιχνίδι παίζεται στο μυαλό του, γιατί το πιθανότερο είναι να τρομάξει, και να πανικοβληθεί.
Οι ψυχολόγοι παρομοιάζουν το μυαλό μας με έναν αδιάκοπο παραμυθά, που πλάθει συνεχώς ιστορίες.
Κάποια μυαλά πλάθουν αθεράπευτα ρομάντζα, κάποια άλλα ιστορίες τρόμου, μερικά προτιμούν τις κωμωδίες.
Κάποιοι σκέφτονται περισσότερο, κάποιοι λιγότερο.
Και τώρα, αυτό που σκεφτόμαστε τόσο πολύ, είναι καλό;
Τριγυρνάει στο μυαλό μας από το πρωί μέχρι το βράδυ η δουλειά, τα χιλιάδες καθημερινά προβλήματα με τις πιθανές τους λύσεις, πώς θα πληρώσουμε το ρεύμα, τι θα κάνουμε με αυτό το καινούριο αίσθημα που ακόμα δεν μας πήρε τηλέφωνο, και διάφορα άλλα πράγματα - είτε περισσότερο σοβαρά είτε λιγότερο.
Όμως και που τα σκεφτόμαστε τόσο πολύ, τους δίνουμε λύση;
Έχω ακούσει πολλές φορές ανθρώπους να λένε: «Μη σκέφτεσαι τόσο, δεν θα σε βγάλει πουθενά».
Αλλά αν δεν την κάνω αυτή τη σκέψη που με βασανίζει και μου χτυπάει το κουδουνάκι, πώς θα αποφανθώ για την αντίδρασή μου στα γεγονότα;
Από την άλλη, αν την κάνω και την ξανακάνω, πόσες πιθανότητες υπάρχουν, η πρώτη από τη δεύτερη και την πεντακοσιοστή σκέψη πάνω στο ίδιο θέμα, να είναι διαφορετικές;
Ακόμα, οι άνθρωποι συνήθως σχηματίζουμε άποψη για ένα γεγονός πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί όλο το παζλ των πληροφοριών του.
Τρέχουμε αμέσως σε συμπεράσματα, στα οποία κατά πάσα πιθανότητα μένουμε και προσκολλημένοι, ίσως λόγω εγωισμού από ένα σημείο και μετά, για να μην παραδεχτούμε πως αρχικά κάναμε λάθος.
Επομένως, η αναδρομή σε αυτές τις σκέψεις, το μόνο που θα κάνει είναι να μας σπαταλήσει χρόνο και να βασανίσει το μυαλουδάκι μας.
Και πώς ακριβώς δίνεις αυτήν την εντολή στον εγκέφαλο «Μην κάνεις αυτήν την σκέψη τώρα- συγκεντρώσου στη δουλειά σου»;
Ίσως σε κάποιους η απάντηση να φαίνεται πολύ απλή και να τα καταφέρνουν εύκολα, σε μένα φαντάζει βουνό.
Εδώ οι ψυχολόγοι προτείνουν μικρο-ασκησούλες ως μέρος μιας τεχνικής που την ονομάζουν «Mindfullness».
Σε ελεύθερη μετάφραση, θα τη χαρακτήριζα ως «άδειασμα του μυαλού».
Η άσκηση είναι πολύ απλή: κλείνεις τα μάτια σου για πέντε λεπτά, αφουγκράζεσαι έναν θόρυβο γύρω σου και συγκεντρώνεσαι σε αυτόν.
Αν σου έρθουν άλλες σκέψεις εκείνη την ώρα, απλά τις διώχνεις και αφοσιώνεσαι στο θόρυβο.
Τι γίνεται όμως με τα υπόλοιπα 1335 λεπτά της ημέρας; Τα συνηθισμένα...
Η ψυχολογία επίσης λέει να μη σκεφτόμαστε πολύ το παρελθόν, ούτε όμως και το μέλλον, αλλά μόνο το παρόν.
Πολύ λογικά και πολύ σωστά τα λένε, γιατί προφανώς ζούμε στο «τώρα».
Αν όμως δεν σκεφτώ το παρελθόν μου και το μέλλον μου, πώς θα πάρω τις αποφάσεις για τη ζωή μου;
Εδώ δεν σκεφτόμαστε ουσιαστικά τι θέλουμε να σπουδάσουμε.
Καταλαβαίνουμε αφού παίρνουμε το πτυχίο πως κάναμε λάθος επιλογή και μετά τυραννιόμαστε για μια ζωή.
Όλα τα πράγματα έχουν τα θετικά τους και τα αρνητικά τους στοιχεία.
Πολύ φοβάμαι πως στους παραπάνω προβληματισμούς, δεν υπάρχουν μονοκόμματες απαντήσεις.
Το μόνο σίγουρο είναι πως το μυαλό το έχουμε για να το χρησιμοποιούμε και να σκεφτόμαστε.
Το πόσο και το πώς, εμπίπτουν στην προσωπική άποψη και το χαρακτήρα του καθενός.
eyedoll.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου